Узялася паперачытваць LiveJournal-допісы свае за апошнія гады. У сеціўным моры людзей і інфы дазволіла сабе гэты прыемны занятачак: сканцэнтравацца на Сабе! Усе гэтыя нататкі,  мілыя прыгожанькія паштовачкі, прывітанні ад пражытых гадоў. Пражытыя гады самі па сабе зусім не гэтыя мілыя-допісы-паштовачкі: пражытыя гады змясцілі ў сабе шмат ( Read more... )

Жывёлы -- гэта экзыстанцыйнае веданьне жыцьця ў чыстым, нехлусьлівым выглядзе. Перад сьмерцю наш кот Боня проста перастаў есьці, бо Жыцьцё ведала: час прысьпеў завяршацца ( Read more... )

Здараюцца такія шчасьлівыя, шчасьлівыя-шчасьлівыя працоўныя дні!
                Хораша было ў гэтай сталічнай гімназіі: распавядаць школьнікам пра наш літаратурна-мастацкі часопіс “Маладосць” і гуляцца зь беларускімі слоўкамі. Насоўка, засень, воцат… Яны ня ведаюць, што гэта такое. Так жа, як і ня ведаюць, што ёсць сучасная! беларуская літаратура ( Read more... )

  Жыцьцё!.. Жыцьцё, жыцьцё, жыцьцё!!!
  Жыцьцё -- гэта дзесяць хвілін прыгожага захаду на шпалерах. І бясконцасьць водарных зданяў-успамінаў. І жывыя вочы таго, хто цяпер з табой побач.
  Жыцьцё -- вечная таямніца, якую марна імкнуцца зразумець. Бо кожнае імгненьне новае і  абсалютна ўнікальнае, бо глыбіня таямніцы жыцьця тоесная бясконцасьці ( Read more... )

Ад лёсу не зьбяжыш, ад сябра не зьбяжыш ( Read more... )

 Вось цікава, наколькі камфорта і лагодна-гарманічна ўнутры было нашаму Джэку Керуаку, калі той, на амфітаміне і не адрываючыся, крэмзаў свой эпахальны "On the Road". 
    У гэтым вераснёвым сонцы, у гэтай LSD-шнай, такой абвострана адухоўленай, жоўта-барвовай-і-хрэн-яшчэ-ведае-якой  восені ўва мне раптам адбываецца ўзрушанасць і радасная радасць! ( Read more... )

    Гэты жнівеньскі прысмак восені ў гарадскіх парках -- у ім і сум, і прыемная глыбіня ( Read more... )

    1.Колькі ўвагі -- мабільнаму! ЁН НЕ ТЭЛЕФАНУЕ! МЫ НЕ ЎБАЧЫМСЯ?..... Пакутліва нават не ад болю, ад прадчування болю -- вось-вось і пачнуць крэмзаць лязом. Яно прарастае ўва мне завабнай балючай кветкай. І разам з гэтым прыходзіць адчуванне: "Яно, пакутлівае чаканне, не маё, чужое нейкае, сурагатнае". І ёсць ўнутры нешта такое, што песціць гэтую ( Read more... )

Карацей, нармалёвае кіно ў маёй галаве ( Read more... )

Сябрук Сярожа лапатаў учора ў вечаровым менскім аўтобусе: "Вось раней я мог дваццаць-трыццаць старонак за раз прачытаць! А цяпер -- тусоўкі, "кантакт"... Чытаю толькі ў транспарце альбо ў ваннай. Пялевіна -- сунуў руку ў торбу -- чытаю-дачытаць не магу... Мне здаецца, дурнею ( Read more... )